W celu przeprowadzenia drugiego badania zebrało się w Lourdes 19 sierpnia 1950 r. kolegium złożone z jedenastu medyków; wśród nich byli prof. Mauriac (któremu zlecono dodatkowe badania) i dr Leuret. W protokole z tego posiedzenia czytamy: Po sprawdzeniu akt choroby niżej podpisani lekarze dochodzą do wniosku, że pani Gestas znajduje się w najlepszym stanie zdrowia, że próba czasu, której zażądał w swoim sprawozdaniu z 1949 r. profesor Mauriac, wypadła pozytywnie.
Nie ma żadnego śladu zlepnego zapalenia otrzewnej, które dokumentowały wielokrotnie przeprowadzone operacje. Równocześnie zniknęły oznaki nerwowo-wegetatywnej dystonii (co mogłoby stanowić tutaj pewne zastrzeżenie) wraz z ich organiczną przyczyną. Jesteśmy zdania, że wyzdrowienie jest pewne i udowodnione. Prof. Mauriac, któremu zlecono sporządzenie sprawozdania dla Narodowej Komisji Lekarskiej w Paryżu, zbadał panią Gestas jeszcze raz 10 lutego 1951. Zawarł swoje spostrzeżenia w następującym sprawozdaniu. Ta bardzo spokojna, zupełnie nie egzaltowana kobieta nie wykazuje żadnych objawów zakłócenia równowagi nerwowo-wegetatywnej, mimo że znajduje się w środku okresu przekwitania. Rok temu zakończyłem swoje sprawozdanie następującymi słowami: „Należy czekać na potwierdzenie tego uzdrowienia przez czas. Wtedy można będzie dyskutować o stopniu organicznego uszkodzenia czy zakłócenia równowagi nerwowo-wegetatywnej”. Widzę uszkodzenia organiczne lub też raczej – widział je chirurg. Ale nie widzę żadnych śladów zakłóceń nerwowo- -wegetatywnych. O ile one istniały, zostały usunięte wraz z uszkodzeniami zlepnego zapalenia otrzewnej, przez które chora cierpiała cztery lata. Ten przypadek, w który wątpiłem w zeszłym roku, wydaje mi się dzisiaj niewytłumaczalny.
