Marie Savoye108 miała 24 lata, gdy w 1901 r. – dotknięta ciężką chorobą serca o symptomach wady zastawki dwudzielnej – podjęła pielgrzymkę do Lourdes. Choroba ta spowodowana była zakaźnym reumatyzmem, który przeszła w 1897. Droga, jaką musiała przebyć do Lourdes, była szczególna i pełna dodatkowych trudności, z pewnością też nie była pozbawiona odchodzenia od wiary i ponownymi powrotami do niej. Zaprowadzono ją do basenu. Ale wobec złego, wręcz katastrofalnego stanu zdrowia odmówiono Marie Savoye kąpieli, gdyż obawiano się jej nagłej śmierci. Inni ludzie szukający uzdrowienia mogliby wtedy przeżyć ogromne rozczarowanie, a nawet zareagować ze złością. Dla Marie cały „święty krąg” (grota, teren z basenami, kościół, okoliczne zabudowania) był miejscem, które bezpośrednio, niemal w fizyczny sposób było wypełnione łaską Bożą. Łaską Bożą wypełnione było święte powietrze, uświęcona nią była cała atmosfera „świętego kręgu”. Czy Bóg w Lourdes sprawia swoje cuda tylko za pomocą wody, której źródło Bernadetta Soubirous odkryła 25 lutego 1858 według wskazówki Matki Bożej? Bóg może urzeczywistniać swoją łaskę i działać cuda tam, gdzie On tego chce.
