Pomimo tych licznych zabiegów operacyjnych nie udało się zmniejszyć nieznośnych bólów, a zmniejszenie obrzęku trwało niewiele ponad tydzień. Dr Vincent z Akademii Medycznej w Limoges, który wielokrotnie opiekował się Yvonne Fournier, wystawił 7 lipca 1945 swojej pacjentce przed pielgrzymką do Lourdes następujące zaświadczenie: Panna Fournier cierpi na całkowity paraliż lewego ramienia ze stygnięciem dłoni, obrzękiem na ręce i przedramieniu aż do łokcia. Skarży się na straszne bóle w tej kończynie, przede wszystkim w ramieniu, tak że domaga się amputacji. Przez prof. Leriche’a i mnie samego przeprowadzone zostały liczne zabiegi na pniu współczulnym w okolicy szyi i na zwoju gwiaździstym (dolnym węźle nerwu szyjnego). Te zabiegi osiągały każdorazowo jedynie przejściowe złagodzenie bólów i zmniejszenie obrzęku. Wydaje się, że w chwili obecnej nie istnieje żadna możliwość wyleczenia. 19 sierpnia 1945 r. (o 8.45 rano) przeprowadzono Yvonne Fornier wraz z pierwszymi modlącymi się obok groty Massabielle w drodze do basenu. W basenie wzięła całkowitą kąpiel. Natychmiast po wyjściu z wody odczuła dziwną siłę w całym ciele. W lewym ramieniu, którego paraliżu nie udało się usunąć operacyjnie, odczuwała swoiste drapanie, znak radosnego powrotu sił, swobody poruszania się i czucia. Bóle zniknęły nagle i całkowicie.
