Liczne operacje nie przynosiły skutku

W czasie II wojny światowej pielgrzymki do Lourdes byty zabronione. Po uwolnieniu z niemieckiej okupacji i skończeniu się wojny Francja przeżywała narodowe odrodzenie, które dało również nowe impulsy życiu religijnemu. We francuskiej pielgrzymce narodowej do Lourdes między 18 a 22 sierpnia 1945 r., w czasie której wielu Francuzów składało Naszej Ukochanej Pani z Lourdes podziękowania za ratunek z wojny, z obozów dla jeńców wojennych, od ataków bombowych i prześladowania, wzięła udział również 22-letnia Yvonne Fournier. Od 1940 jej życie było naznaczone cierpieniem. Liczne operacje tylko na krótko łagodziły bóle, a paraliż lewego ramienia nie ustępował. Yvonne Fournier wielokrotnie prosiła opiekujących się nią lekarzy o amputację ramienia. Najważniejsze fakty z przebiegu jej leczenia to169: w czerwcu 1940 – zabieg chirurgiczny przedniej osi z sekcją mięśnia piersiowego większego; w grudniu 1940 – operacja w obrębie zwoju gwiaździstego. Nastąpiło niedokrwienie górnej części lewego ramienia. W grudniu 1941 i sierpniu 1942 przeprowadzono ponowne operacje w obrębie zwoju gwiaździstego. W styczniu 1943 nowe leczenie prądem i napromieniowaniem nie przyniosło w ciągu osiemnastu zabiegów żadnej poprawy. W grudniu 1944 przeprowadzono następne operacje: przecięcie gałęzi nerwowych z wycięciem reszty zwoju gwiaździstego, a 6 lutego 1945 – operacyjne nacięcie na brzegu kości łopatki.