Siostra Eugénie Mabille (uzdrowiona 21 sierpnia 1883)
Marie Mabille wstępując do klasztoru w Troyes otrzymała imię Eugenie. Mimo słabego zdrowia przyjęto ją do wspólnoty sióstr w nadziei, iż jej stan polepszy się i ustabilizuje. Ale jej zdrowie się pogarszało. Od 1877 gnębiły ją różne choroby, które doprowadziły do tego, że od 1879 nie mogła opuszczać łóżka. Jej stan stał się krytyczny, gdy do dotychczasowych chorób doszły zapalenie otrzewnej i ropne zapalenie żył. W tej sytuacji s. Eugénie zapragnęła udać się na pielgrzymkę do Lourdes. Przełożeni zakonu spełnili to jej – jak uważano – ostatnie życzenie. 21 sierpnia 1883 dla s. Eugenie nadeszła wielka chwila. W Lourdes siostra mogła już wówczas podziwiać kryptę (poświęconą 19 maja 1866) i znajdującą się nad nią olbrzymią neogotycką bazylikę górną (poświęconą 2 lipca 1876) z wysoko wzbijającą się w niebo wieżą. Ale ta imponująca architektura nie interesowała jej. Z trudem dobrnęła do basenów. Pomocnice zaniosły siostrę do jednego z nich.
Jej ciało wstrząsnął skurcz. Z ust wydobył się krzyk. Została uzdrowiona od razu i trwale. Komisja lekarska stwierdziła, że wydrowienie s. Eugenie Mabille jest medycznie niewytłumaczalne. Po procesie kanonicznym w dniu 30 sierpnia 1908 r. uprawniony w tym wypadku bp Meunier z diecezji Evreux (Normandia) potwierdził, że uzdrowienie s. Eugénie Mabille należy traktować jako cud. Siostra Eugénie była pierwszą zakonnicą, która doznała łaski cudownego uzdrowienia w Lourdes.