Uzdrowienie Clémentine Trouvé (późniejsze imię zakonne: siostra Agnès-Marie) z Rouillé wywołało zainteresowanie wykraczające poza religię i znalazło swe miejsce w literaturze. Otóż francuski pisarz Emil Zola wprowadził ją jako Sophie Couteau do swojej powieści Lourdes. Zola, który spotkał uzdrowioną Clémentine Trouvé w Biurze Medycznym w Lourdes, miał dla wszystkiego, co Boże i cudowne, jedynie słowa pogardy. Z powodu zniekształcającego wizerunku osoby, a także pobożności uzdrowionej był ostro krytykowany przez działającego wówczas w Lourdes lekarza, dra Boissarie. Już od jedenastego roku życia Clémentine Trouvé cierpiała na zapalenie kości i okostnej oraz skóry prawej stopy. Poruszała się z wielką trudnością, wsparta na lasce i boso. 18 sierpnia 1891 r. Clémentine Trouvé wyjechała ze swojej rodzinnej miejscowości, ażeby z Poitiers udać się z pielgrzymką narodową dalej, do Lourdes. 21 sierpnia 1891 nadeszła długo oczekiwana przez nią chwila – możliwość podejścia do basenu. Zanurzyła w wodzie prawą nogę z przesiąkniętym ropą opatrunkiem. W tej sekundzie nastąpiło całkowite zabliźnienie rany.
