W czasie właśnie opisanej „zagadkowej przerwy” (1913-1945) pod zarządem przewodniczących Biura Medycznego: drów Boissarie (1892- 1917), Marchanda (1918-1925) i Valleta (1925-1947), dokonywały się jednak uzdrowienia w Lourdes. Były one sumiennie badane przez Biuro Medyczne, gromadzono dokumentację i następnie ewentualnie uznawano je za „niewytłumaczalne medycznie”. Zadziwia to, że akta tych uzdrowień nie zostały przekazane kompetentnym instancjom kościelnym, mianowicie biskupom, w których diecezjach mieszkali uzdrowieni. Poniższą listę osób, których wyzdrowienia zostały uznane za cud, rozpoczyna – kontynuując dwie wcześniej przedstawione listy: pierwszych siedmiu cudów w roku 185 8138 i dalszych trzydziestu trzech cudownych uzdrowień między 1875 i 1911139 – poz. 41: uzdrowienie Henriette Bressolles 3 lipca 1921, które przez Kościół zostało uznane 4 czerwca 1957. Również poniższa lista jest uporządkowana według dat uzdrowień.
