W lipcu 1947 r. jeszcze raz zajęto się „przypadkiem Francisa Pascala”

Dr Leuret prześledził akta i również zbadał uzdrowionego Francisa. Swoje sprawozdanie z tych badań zakończył następującymi słowami: Uzdrowienie zarówno ze względu na naturę samej choroby, jak też na jej trwałe skutki i w tym wypadku nagle odzyskanie wzroku oraz możliwości poruszania się nie jest możliwe do wyjaśnienia przez człowieka i z tego powodu zostało przekazane do oceny diecezjalnej komisji kanonicznej. On też przekazał dalej do odpowiedniego biskupa diecezjalnego szczegółową dokumentację – wraz ze wszystkimi zebranymi aktami, wkładkami i zaświadczeniami lekarskimi. Arcybiskup Aix, Arles i Embrun, Charles de Provenchères, przedłożył te dokumenty komisji kościelnej. Opinię tej komisji ogłosił on w następującym oświadczeniu z dnia 31 maja 1949: Z powodu różnych przechowywanych w dokumentacji zaświadczeń medycznych, przede wszystkim tych wystawionych przez dra Dardé, datowanych 19 lipca 1938, 9 listopada 1938 i 5 czerwca 1939, oraz jednego wystawionego przez dra Juliana z datą 6 grudnia 1938, dalej w obliczu protokołów Biura Medycznego z dnia 2 października 1946 i 1 września 1948, w obliczu sprawozdań powołanej przez nas do życia komisji kanonicznej z 10 i 17 grudnia 1948, po wezwaniu Najświętszego Imienia Bożego, siłą pełnomocnictwa udzielonego nam przez Sobór Trydencki w poddaniu naszej decyzji autorytetowi Papieża, oceniamy i oznajmiamy, że mające miejsce 31 sierpnia 1938 uleczenie Francisa Pascala odbyło się w cudowny sposób i musi być przypisane szczególnemu wstawiennictwu Najświętszej Dziewicy Maryi, Niepokalanej Matki Boskiej. Oznajmiono w Aix, 31 maja 1949, w dniu święta Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, Pośredniczki wszystkich łask. Podpisano: Charles Arcybiskup Aix, Arles i Embrun Z upoważnienia E. Martin, kanclerz. Ten dekret powinien zostać odczytany we wszystkich kościołach i kaplicach w diecezji w niedzielę lub też podczas uroczystości odprawianej ku czci Najświętszej Maryi Panny. Przy tym powinien zostać odśpiewany hymn, ażeby podziękować naszej Boskiej Matce za cud, który oznajmia równocześnie Jej potęgę, jak też Jej matczyną miłość.