To niezwykle zuchwałe i odważne, gdy ludzie proszą Boga o uzdrowienie z ciężkiej choroby, jak to uczyniła Jeanne Tulasne, i do tego żądają jeszcze, aby nastąpiło ono w dokładnie określonym czasie, w tym wypadku – w dniu urodzin. Pierwsze oznaki choroby, którą początkowo uważano za dolegliwość neurologiczną czy reumatyczną, dały o sobie znać w czerwcu 1895. W październiku następnego roku choroba ujawniła się w swej całej grozie: nastąpiło skrzywienie kręgosłupa i tworzył się garb (wyraźnie widoczne było wysunięcie trzech kręgów) na podłożu gruźliczym, zwane chorobą Potta. Rozwój choroby próbowano powstrzymać zakładaniem gorsetu gipsowego, wkrótce jednak okazało się, że jest ona nie do przezwyciężenia. Od 27 września 1896 Jeanne Tulasne nie opuszczała łóżka aż do swojego uzdrowienia w Lourdes.
