Co przeżywa 15-letnia dziewczynka, gdy lekarze muszą jej powiedzieć, że gruźlica otrzewnej, na którą cierpi, nie pozwala mieć nadziei na wyleczenie i że sytuacja tę pogarsza jeszcze dodatkowo nieuleczalna gruźlica płuc? Ile marzeń i planów życiowych rozpada się niczym domek z kart po takiej wiadomości! Esther Brachmann z Paryża należy obok Henriego Busqueta (poz. w momencie uzdrowienia lat 15), Marie Moreau (poz. 7, w momencie uzdrowienia lat 16), Amélie Chagnon (poz. 14, w momencie uzdrowienia lat 17), Clémentine Trouvé (poz. 15, w momencie uzdrowienia 14 lat), Marie Lemarchand (poz. 17, w momencie uzdrowienia 18 lat) i Elise Lesage (poz. 18, w momencie uzdrowienia 18 lat) do uzdrowionych w Lourdes młodszej generaq’i. Dziewczynka przybyła do Lourdes w stanie wzbudzającym największy niepokój. Liczono się bardziej z jej śmiercią niż z możliwością uzdrowienia. Był 21 sierpnia 1896, gdy karetką przywieziono Esther – bezmiar nieszczęść – do groty Massabielle i do basenów. Podobnie jak inni została ona zanurzona w basenie przez współczujące pomocnice. Jeszcze w wodzie, została natychmiast i całkowicie uzdrowiona. To bezgraniczne zawierzenie Bogu i głęboka modlitwa na ustach chorej sprawiły, że Bóg uczynił w jednej chwili basen, który stał miejscem modlitwy, także miejscem łaski i uzdrowienia. W obliczu uzdrowienia tej młodej osoby można tylko wyrażać pełną podziwu wdzięczność. Biuro Medyczne uznało to wyzdrowienie za niewytłumaczalne medycznie. Po przewodzie kanonicznym kompetentny w tym wypadku biskup paryski Amette w dniu 6 czerwca 1908 r. ogłosił uzdrowienie Esther Brachmann cudem.
