Jeanne Dubos (po mężu Bezenac) już w dzieciństwie była słabego zdrowia. Jej marzenie o lepszym zdrowiu w późniejszych latach nie spełniło się, wręcz przeciwnie – nastąpiła u niej ogólna i trudna do zdia- gnozowania utrata sił. W następstwie ciężkiego zapalenia płuc z powikłaniami tyfusowymi zapadła poważnie na anemię charłaczą i gruźlicę płuc. Do tego dołączyło jeszcze szczególnie uciążliwe zapalenie ropne oczu. Gdy Jeanne Dubos 7 sierpnia 1904 r. przyjechała do Lourdes, jej widok był wstrząsający. Miała krótki oddech. Z oczu sączyła się ropa, a czoło pokryte było ropiejącymi strupami. Jeanne Dubos miała 28 lat, gdy następnego dnia, 8 sierpnia 1904, została zawieziona karetką do groty Massabielle i do basenów. Pomocnice ostrożnie zanurzyły osłabioną chorą w wodzie. Już przy wyciąganiu z wody widać było, że jej stan uległ całkowitej zmianie. Została uzdrowiona ze wszystkich chorób (z zapalenia płuc, anemii, ropnego zapalenia oczu). Biuro Medyczne w Lourdes po wglądzie w akta choroby i po wielokrotnych badaniach Jeanne Dubos mógł jedynie stwierdzić niemożliwość medycznego wyjaśnienia jej powrotu do zdrowia. Na podstawie równie dokładnego przewodu kanonicznego przeprowadzonego w rodzimej diecezji uzdrowionej biskup Periqueux i Sarlat, Bouguin, ogłosił w uroczystym komunikacie z dnia 2 lipca 1908 r. uzdrowienie Jeanne Dubos cudem.
