Po tym, jak Marie Lebranchu w sobotę 20 sierpnia [1892] opuściła po pierwszym zanurzeniu basen, udała się do Biura Medycznego. Zbadano ją dokładnie i nie było śladu ani rzężenia, ani oddechu skrzelowego, ani w ogóle najmniejszego śladu jakiegokolwiek uszkodzenia płuc. Następnego dnia, 21 sierpnia, zbadano ją powtórnie. Dawniejsza chora nie kaszlała, w jej ślinie nie było prątków, odzyskała apetyt. Codziennie aż do jej odjazdu upewniano się, czy uzdrowienie było całkowite. Marie Lebranchu wyszła za mąż w roku 1894. Po trzech latach małżeństwa, w roku 1897, straciła męża. Zmarła w roku 1920 – w 28 lat po swoim uzdrowieniu – w wieku 63 lat. Po tym, jak komisja lekarska w Lourdes uznała wyzdrowienie Marie Lebranchu za medycznie niewytłumaczalne, oraz po przeprowadzeniu procesu kanonicznego uprawniony do tego arcybiskup Paryża Amette w dniu 6 czerwca 1908 r. uznał w imieniu Kościoła to wyzdrowienie za cud.
