Uradowana matka i uzdrowiony syn

Po powrocie do Beaucaire rozradowana matka zaprowadziła swojego uzdrowionego syna do dra Dardé, który – w późniejszym etapie razem z okulistą drem Polge’em – leczył chore dziecko. Zadziwiony i głęboko wstrząśnięty dr Dardé zbadał chłopca. W dniu 9 listopada 1937 napisał następujące oświadczenie. Ja niżej podpisany dr Dardé oznajmiam, że od 17 grudnia 1937 do 14 czerwca 1938 leczyłem czteroletniego Francisa Pascala. Dziecko badali również następujący lekarze: dr Julian, Tarascon; dr Baron, Awinion; dr Dufoix mł., Nimes, i okulista dr Polge, Arles. Cierpiało ono na limfocytowe jałowe zapalenie opon mózgowych (analiza dra Lesbrosa, Awinion). Od 14 czerwca 1938 rozpoczęto regularne leczenie. Chore dziecko miało sparaliżowane wszystkie cztery kończyny; jego ostrość widzenia była równa zeru, nie dostrzegało nawet światła i nie potrafiło odróżnić dnia od nocy. Badanie przeprowadzone w maju 1938 przez dra Polge’a wykazało jednoznacznie niekorzystną diagnozę. Po 20 sierpnia zamierzano zabrać dziecko do Lourdes, a ja miałem je wcześniej jeszcze raz zbadać. Stan jego w czerwcu był ciągle taki sam: paraliż wszystkich kończyn, zdolność widzenia równa zeru. Po powrocie z Lourdes pani Pascal przyprowadziła dziecko do mnie; prowadziła je za rękę – ono szło. Stwierdziłem zniknięcie paraliżu i powrót zdolności widzenia. Dziecko chodzi w normalny sposób, nie biorąc pod uwagę małego chwiania się. Od Lourdes poprawa trwa. Ten nowy stan nastąpił podobno po zanurzeniu w basenie w Lourdes. Medycznie taki wynik nie daje się wyjaśnić.