Dziecko o nazwisku Pascal przyprowadzono do mnie z powodu zapalenia opon mózgowych. Jest sparaliżowane i utraciło wzrok. Badanie okulistyczne z dnia 3 maja wykazuje: źrenice nie reagują prawie na światło. Światełko przeprowadzane bezpośrednio przed oczyma nie jest zauważane, tak samo jak inne przedmioty. Żyły z tylnej strony oczu są przekrwione. Prognozy: bardzo wątpliwe.
Podobnie jak wielu innych rodziców chorych dzieci, tak też i rodzice Francisa widzieli w pielgrzymce do Lourdes ostatnią szansę daną przez Boga i gorąco prosili o zdrowie dla synka. Dla towarzyszącego pielgrzymce lekarza dra J. Romana lekarz domowy dr Dardé wystawił następujące zaświadczenie o stanie zdrowia chłopca: Ja niżej podpisany dr Dardé oświadczam, że leczę czteroletniego Francisa Pascala z powodu zapalenia opon mózgowych i jego następstw: paraliżu kończyn i ślepoty. Stwierdzone dolegliwości pozostają od czterech miesięcy w tym samym stanie i zdają się opierać każdemu leczeniu. Gdy z Aix-en-Provence 26 sierpnia 1938 r. wyruszała do Lourdes pielgrzymka diecezjalna, czteroletni Francis nie widział nic. Matka zaniosła go w ramionach do groty Massabielle. Po cichu próbowała opowiedzieć swojemu choremu dziecku o grocie, a przede wszystkim o figurze Maryi. Po wspólnej modlitwie dziecka i matki udano się dalej do basenów. Dopiero przy drugim zanurzeniu w wodzie 31 sierpnia 1938 r. od pół roku całkowicie niewidome dziecko zaczęło rozróżniać światło oraz kontury osób i przedmiotów w swoim otoczeniu. Ustąpił również paraliż wszystkich kończyn.
