Od 25 lutego 1858, a z pewnością od 28 lutego źródło stało się centrum zainteresowania zarówno zdrowych, jak i chorych mieszkańców Lourdes oraz najbliższej okolicy. Z nowych basenów czerpali oni przynoszącą uzdrowienie wodę i stawali się świadkami cudownych uzdrowień swoich chorych krewnych i znajomych, świadkami znaków Bożych. Dwa pierwsze uznane przez Kościół cudowne uzdrowienia w grocie Massabielle mieszkańcy miasteczka Lourdes uznali za specjalne dowody łaski. Fakt, że w kilka dni później kobieta z sąsiedniej miejscowości Lou- bajac (Hautes-Pyrenees) również doznała cudu, potwierdza rozszerzanie się tajemniczych wydarzeń i cudownych uzdrowień poza Lourdes. Chodzi tutaj o Catherine Latapie-Chouat, która z pewnością nie mogła wiedzieć o tym, że Bernadetcie Soubirous tego samego dnia, w poniedziałek 1 marca 1858 r., w obecności liczącego około 2500 ludzi tłumu, Maryja objawiła się po raz dwunasty. Tego dnia właśnie Catherine La- tapie-Chouat podjęła pielgrzymkę do groty Massabielle. Od października 1856 miała sparaliżowane prawe ramię – paraliż nastąpił wskutek zerwania nerwowego splotu ramiennego. Zanurzyła prawe ramię w basenie przygotowanym zaledwie 28 lutego 1858 i wypełnionym wodą z odkrytego przez Bernadettę źródła i w tymże momencie została uzdrowiona. Uzdrowienie to zostało przez Kościół uznane w Liście pasterskim biskupa Tarbes z 18 stycznia 1862 r. za trzeci cud w Lourdes.
