Których proces kanoniczny nie został jeszcze zakończony, lub też takie, których cudowny charakter nie został jeszcze ogłoszony. Uzdrowienia, które przez diecezjalne władze kościelne zostały uznane za cuda. Dotychczasowe trudne dyskusje połączone z różnymi insynuacjami i podejrzeniami, które nie służyły dobremu imieniu Lourdes, doprowadziły do podjęcia nowych ustaleń i określenia nowego porządku postępowania. Po obu stronach: zarówno wśród gremiów lekarskich, jak też i kościelnych, zaistniały w ciągu trwającej 33 lata (a nawet dłużej) „zagadkowej przerwy” opóźnienia. Potwierdzają to liczne wypowiedzi ustne i pisemne. Długoletni przewodniczący Biura Medycznego w Lourdes dr Olivieri pisze np. na temat Henriette Bressolles (poz. 41) tak: jej uzdrowienie zostało „dopiero po 33 latach ostatecznie uznane przez Kościół. Uzdrowienie Henriette Bressolles miało miejsce w 1924, a uznanie go przez biskupa Nicei za cud nastąpiło dopiero w 1957”133. Na temat Lydie Brosse (poz. 42) pisze: „Dopiero 25 lat później zbadano i uznano to uzdrowienie”134. Na temat Louise Jamain (poz. 44) stwierdza: „Z nie znanych mi przyczyn najważniejsza część akt [Biura Medycznego w Lourdes] dotyczących Louise Jamain została przedłożona władzom kościelnym dopiero w 1951 r., po przyjęciu jej do wiadomości przez powiązany z Biurem Medycznym Komitet Medyczny”.