Marie Biré (uzdrowiona 5 sierpnia 1908)

sierpnia 1908 Marie przyjęła w grocie Massabielle Komunię Św. Gdy ksiądz przenosił w drodze do kościoła Królowej Różańca Sw. obok niej wypełnione konsekrowanymi hostiami cyborium, nagle krzyknęła: ,Ja widzę!” W Biurze Medycznym badało ją wielu lekarzy, wśród nich pochodzący z Rouen renomowany specjalista chorób oczu dr Lainey. W pisemnym protokole, sporządzonym jeszcze w dniu uzdrowienia, dr Lainey stwierdził: Badanie oczu za pomocą wziernika ocznego wykazało po obu stronach białą brodawkę o kolorze masy perłowej, bez jakichkolwiek zabarwień. Żyły i arterie, jednostronnie przesunięte, były cienkie jak nitki. Doszedłem do następującej diagnozy: mamy tutaj do czynienia z białym zanikiem nerwu wzrokowego spowodowanym przez przyczyny mózgowe. Jest to jedna z najcięższych i nieuleczalnych chorób oczu. Pani Bire odzyskała jednakże dzisiaj rano możliwość widzenia. Mogła przeczytać najdrobniejszy druk, a jej widzenie na odległość było równie dobre. Zasadniczy problem medyczny tego uzdrowienia powstał podczas drugiego badania, przeprowadzonego przez dziesięciu lekarzy: widzenie było normalne i ostre, mimo iż zanik nerwu wzrokowego nie został zlikwidowany (dopiero miesiąc później ustąpiły wszystkie ślady zaniku brodawkowego, a nerw oczny odnowił się). Belgijski okulista dr Mairiaux stwierdził w Biurze Medycznym: Natychmiastowe odzyskanie wzroku i regeneracja chorego nerwu wzrokowego są z medycznego punktu widzenia całkowicie niewytłumaczalne. Inni lekarze, którzy zajmowali się tym przypadkiem. Przy analizie tego przypadku należy zwrócić uwagę na jeden fakt – mianowicie na to, że pani Biré mogła widzieć już krótko po cudzie, mimo że stan jej nerwu wzrokowego i źrenic teoretycznie nie umożliwiał widzenia. Po przeprowadzeniu procesu kanonicznego biskup Luęon, Catteau, uznał w dekrecie z 30 lipca 1910 r. wyzdrowienie Marie Biré za cud.