Wraz ze wspólnotą sióstr udział w tej nowennie modlitewnej wzięła cała parafia. Zaledwie nowenna się rozpoczęła, już na trzeci dzień, 22 stycznia 1937, nastąpiło natychmiastowe i całkowite uzdrowienie. Dokładny przebieg uzdrowienia relacjonuje sama siostra: Rankiem 22 stycznia miałam nagłą potrzebę wzięcia udziału w drugiej mszy jakaś ponadnaturalna siła pchała mnie tam [do kaplicy]. Odczułam, jakby jakaś delikatna i równocześnie silna ręka przesunęła się po moich nogach. Obrzęk nagle ustąpił, nowe życie przeniknęło moje nogi. Opatrunki opadły na podłogę. Uzdrowienie nastąpiło w trakcie przystępowania do Komunii Św. Ze względu na okoliczności towarzyszące słusznie zaliczane jest ono do uzdrowień w Lourdes. Obok powołanej przez arcybiskupa Rennes diecezjalnej komisji lekarskiej również Biuro Medyczne w Lourdes po dokładnych i wielokrotnych badaniach, z których ostatnie przeprowadzono w listopadzie 1945 wówczas już 73-letniej uzdrowionej, potwierdziło nie dające się medycznie uzasadnić wyzdrowienie, a także doskonały stan zdrowia s. Marie-Marguerite. Po przeprowadzonym przewodzie kanonicznym odpowiedzialny biskup diecezji Rennes, kard. Clément-Emile Roques, ogłosił 20 maja potwierdzenie cudu przez Kościół. Był to pierwszy cud potwierdzony przez Kościół po trwającej 33 lata przerwie (1913-1945).